På laurdag var eg parkeringsvakt for Viking, før og under kampen mot Ålesund. Eg sto altså og tok betaling, kroner 25, og peika på kor folk kunne parkere.
Opp gata inn mot parkeringsplassen, der eg sto, kom køyrande ein gråhåra mann i ein stor, svart bil, og eg kjende umiddelbart igjen bispen, Ernst Baasland, i førarsetet. No er eg ikkje tilhengar av å tillegge biskopar høgare moral enn vanlege folk, men akkurat Baasland trur eg på. Eg trur rett og slett Baasland er ein tvers igjennom real kar, han har rak rygg og god moral, slike gutar som gamle Noreg vil ha.
Det han derimot ikkje hadde i det han køyrde mot parkeringsplassen og eg myndig vinka han til meg (eg er trass alt frå fergefylket Sogn og Fjordane) var 25 kroner. Visakortet var på plass, men ikkje ein sølvpenge laust.
Biskpar er ålreite dyr, i alle høve nokre av dei. Hadde dette vore Kvarme, hadde eg kan hende nekta han adgang før han kunne gje meg pengane (sjølv om eg strengt tatt ikkje kunne ha gjort det. Men, hei -- eg er frå fergefylket Sogn og Fjordane og kan vinke folk i kva retning som helst). Men sjølvsagt fekk Baasland adgang til parkeringsplassen, mot å love å betale 50 kroner neste gong. Noe han heilt sikkert gjer, sidan han har evige trugsmål om alvorlege ting hengande over seg viss han lyg og svindlar.
Og Viking vann, gjorde dei ikkje? Spør du Märtha Louse, er det slett ikkje sikkert dei hadde vunne utan ein mann med så god kontakt med englane som Baasland på tribuna.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment